Colca Canyon - 3daagse trekking

Donderdag was het zeer vroeg opstaan, nl. 2u15 om uiteindelijk om 3u45 te vertrekken (op tijd zijn en Zuid-Amerika gaan niet samen). Een heuse busrit naar Chivay van +/- 3u (normaal rekenen ze op 5u, maar we hadden Speedy Gonzales als buschauffeur). Om 7u kregen we ons ontbijt, dan was er nog een kort ritje naar Cruz del Condor. Dit is de plek om condors te spotten, alleen hadden ze er die dag niet veel zin in. Uiteindelijk vertrokken we naar het beginpunt van de 3-daagse trekking, nl. Cabanaconde. Shana dacht meteen: wat heb ik mezelf weer aangedaan… We zijn begonnen met +/- 7 km dalen richting San Juan de Chucho (+ 2300m). Dit betekende een hoogteverschil van 1000 meter. Na een korte pauze aan de brug nog 30 minuutjes omhoog naar onze eerste logeerplaats. Genoten van een frisdrankje en dan onze lunch: soep en alpaca gyros. Ongelooflijk hoe deze dame kan koken zonder electriciteit, maar nog op de ouderwetse manier met hout en vuur!! De hostel was niet voorzien van electriciteit, dus was het back to basic and we liked it. Om de avond gezellig te maken en ons te integreren beslisten de mannen onze gids te helpen met hout te sprokkelen. Hoewel dit een basic hostel was, konden we allen genieten van een warme douche en waren we klaar voor het avondmaal. Opnieuw wist de gastvrouw ons te verrassen met haar kookkunsten, alhoewel ze vals speelde met aspergeroomsoep uit een pakje te serveren. Bij het haardvuur hebben we nog wat nagepraat, genoten van de sterrenhemel en vroeg onder de wol voor het vervolg van de trekking.

De volgende ochtend stonden we om 6u op. Zalig geslapen, al hadden we er wat voor gevreesd. Het ontbijt die we kregen waren pannenkoeken en thee. Rond 8u trokken we verder naar de volgende logeerplaats. Het zou plat, stijgen, dalen, stijgen zijn tot aan de oase. Eerst vlak omhoog met veel uitleg over planten, de schooltjes en lokale tradities. Alles ging vlot tot we zagen dat ze bezig waren met de weg te verbreden langs de berg, waardoor de arbeiders hier er niets beter op vonden om de overtollige rotsblokken van de berg te laten vallen en het wandelpad te vernielen. Hierdoor konden we niet de gewone route nemen, maar was het terug een extra stukje stijgen. Dat viel mee tot Shana het wegje zag om naar beneden te gaan. De schrik sloeg toe. Daarom beslisten we door te gaan en een ander weggetje naar beneden te nemen, dat gebruikt wordt door locals en muilezels. Het begin was creapy! Shana had er niets beter op gevonden om als een krabbetje de weg af te dalen. De beloning was echter immens! Een frisse cola, lekker eten en een plons in het zwembad. Zalig gerelaxed aan Oase San Galle.

Om 5u15 begon onze grote uitdaging, een tocht van +/- 3u, 6 km en 1000m stijgen tot in Cabanaconde (3300m). Iedereen vertrok ongeveer op hetzelfde moment. De kunst is je eigen tempo te vinden. Naomi, PJ en Shana volgden een ander groepje die iets sneller ging. Het bleek om vrienden uit Uruguay te gaan met een Belgisch meisje. Toen we een uurtje verder waren, dachten we dat we aan een derde zaten, maar tot onze grote verbazing zaten we al aan de helft. Een kuitenbijter volgens Filip, doorbijten en blijven gaan! Af en toe een energiedrankje/reepje en veel water drinken was de boodschap. Plots nog 1/3 te gaan. GO GO GO!!! Het koste zweet, blaren en tranen van geluk bij aankomst, but it was worth it! Rarara hoelang we er uiteindelijk over gedaan hebben. Zelf Ismael, onze gids, was onder de indruk. Het was minder dan 3u, zelf minder dan 2u… Pj deed het in 1u50 en Shana in 1u55. Naomi kwam 5 minuten later aan en deed dit in 2u. In feite telt de tijd niet, maar gewoon de ervaring en doorzetting! Het is onbeschrijvelijk! Na de beklimming kregen we ontbijt in Cabanaconde en namen we de local bus tot aan Cruz del Condor in de hoop deze keer toch de condors te zien. We hadden geluk, ongeveer 7 condors gezien en wel 100 foto´s rijker. Hahaha… Dan pikte het busje van de lokale touroperator ons op en stopte nog even in de kleine dorpjes Maca, Acoma en Yanque. Onze spieren konden even ontspannen in de warmwaterbronnen van El Tambo. En geloof ons, warm is echt wel warm! Na de lunch in Chivay vertrokken we met ons busje richting Arequipa, traag, maar echt heel traag gingen we omhoog. Toen we aankwamen op een vieuwpoint (+ 4900m) voor een uitzicht op de verschillende vulkanen viel ons busje helemaal stil… Remblokken naar de vaantjes… Toen begonnen velen stress te krijgen, want we hadden allen een nachtbus naar Cusco of Puno vastgelegd. Wij vertrokken om 20u30 vanuit Arequipa, dus hielden we mensen, tourbusjes en lokale bussen tegen in de hoop mee te kunnen met hen. Met ons vijven namen we de lokale bus naar Arequipa, die om 19u30 zou aankomen in de busterminal. Dan vlug heen en terug naar onze hostel om de bagage op te halen en ons aan te melden voor de bus. Veel geluk gehad met de taxi chauffeur: mas rapido por favor! In plaats van 20 minuten heen, waren het 30 minuten heen en terug. Voor de bus probeerden we deze maal Oltursa, een echte meevaller, heel chique en ook goedkoper! Veel plaats, net als business klasse in het vliegtuig.

Nu zijn we in Cusco gearriveerd. De eerste dagen zullen we het rustig aan doen en alle tijd nemen om de stad en omgeving te verkennen. Dit is de laatste stopplaats voor Naomi in Peru, dit zal voor ons hoogstwaarschijnlijk ook zo zijn, want dan trekken we door naar Bolivia.